Bir gün bizem garrarys... Onsoň 'Keýwany, hany bir çaý oturt' diýip, ýaşlygy ýatlap, çaýjagaz süzüp hümmüldeşen bolarys.. Ogul- gyzymyza guwanarys. Çagalarymyzyň çagalary bolar, agtyk söýeris. Pensiýa çykarys, köne dost-ýarlarymyz bilen oturluşyk eden bolarys. Çagalyk, mekdep, gulluk, uniwer, ýaşlyk, iş... döwürlerini ýatlap gözlerimize ýaş aýlarys. Belki uly baý adamlardan bolarys, belkem orta gurply adamlardan. Belki lüks öýlerde ýaşarys; gymmat, soňky model maşynlary süreris; iliň ýetip bilmeýän naharlaryndan iýeris. Soň bir gün geler, dünýämizi üýtgederis. Belki rahatlyk, begenç içinde; belkem azap, puşmanlyk içinde gideris. Emma şonça ýyllyk durmuşymyzda şonça baýlygymyzdan o tarapa ýekeje ýyrtyk jorabymyzam äkidip bilmeris... Adamlar, eliňizde bar bolan zatlaryň gadyryny biliň, şükür ediň. Birek-birege ýylgyryň, hoş sözleri aýdyň. Bu bäş günlik ýalançy dünýäde hamala hiç ölmejekmiş ýaly ýaşamaň. Hiç kimiň ertire çykjagy garantiýa däldir.