Gurbannazar Ezizow. “Maňa seniň gözleriňden gitme ýok” Maňa —seniň gözleriňden gitme ýok. Maňa —seniň sözleriňden gitme ýok. Düşün, bu dünýede soňky güne çen Seniň şatlyk hem gussaňa bagly men. Seniň ýüpek gijeleňden gitme ýok. Seniň aýdyň gündizleňden gitme ýok. Bu garagol jahyllykdan giderin, Ol hasaly gojalykdan giderin. Çünki men olardan gitmän bilemok, Emma seniň ykbalyňdan gitme ýok. Men zemin. Sen bolsa ullakan asman. Saçyňy nur edip üstüme dökýäň. Emma, düşün, läläm, şeýle gün dogar: Saçlaryň gar bolup üstüme ýagar. Şonda ak saçyňy sylyp ýüzüme Gararyn belentden ýeriň ýüzüne. Men bir gyzda gözleriňi görerin, Men bir gyzda sözleriňi görerin. Şapakda görerin —ýaňagyň alyn, Gijede görerin —ýaňagyň halyn. Synlap ýapraklaryň ýüzünde derin, Onda seniň gözýaşyňy görerin. Zemin aýlanyp dur, Oňatlyk örän! Hiç bir güýje oň ýoluny tutma ýok. Dünýäň her gülünde men seni görýän, Şonuň üçin bu dünýeden gitme ýok.