Howa gyzgyn. Gün-günden gyzýan howa „Gyzma“ diýip bolmaýşy ýaly, menem öz-özüme „Oýlanma!“ diýip bilemok. Kellämiň içinde güwläp duran beýnimiň käteler erbet lorsuldaýanynam duýýaryn. Ejem maňa: „Sen kän pikir edýäniňden şeýle hor“ diýýär. Men özüme: „Ýogsa-da, men beýle nämäniň pikirini edýärkäm?!“ diýip soraýaryn. Men asyl nämäniň pikirini edýärin. Ýa bolmasa, şu wagta çenli biderek zatlaryň pikirini edip ýaşadymmykam? Elbetde, ömür sahypamda biderek pikirleriň ýazan gara ýazgylary-da ýok däldir. Emma, men olaryň baryny birden ýatlap bilemok. Mysal üçin, düýn welin men biderek zadyň pikirini edenimi magat bilýärin. Hawa, hawa, onda-da şeýle bir biderek welin, onuň biderekligi gözüňe dürtülibem dur. Men bolsa şonda-da, mämmeden doýmaýan bala ýaly, şol biderek pikirlere asylşyp durun. Şol biderek pikirlerem sülük mysaly, meniň ganymy sorýarlar. Bir topar edrenç-edrenç gara sülükleriň endamyňda ganyňy sorup duranyny görübem, sen nädip olardan eýmenmejeg-ä? Nädip? Aýtsana maňa? Sen bolsa gaýtam şol sülükleriň hersiniň başyny sypap, olaryň tulum ýaly bolup çişýänini synlap dursuň. Ine, şol sülükleriň biri. „Ertir maňa näme bolar? Maksadyma ýetip bilerinmi? Jaýym bolarmyka? Durmuşym nähili hörpde aýlanarka?...“ Ine, saňa gerek bolsa giden sülükleriň topary. Hersi başly-barat seniň ganyňy sorup başlar welin, heý goýaý... Men çagalykdan tohumyň aşygy bolup gezen adam. Atam meniň elime tohum haltany tutdurýar. Podwalda syçanlar iýmez ýaly, asylgy durýan gerzinkada (atam korzinka şeýle diýýärdi) nämäniň tohumy gerek bolsa bardyr. Ol gämik gazýardy, menem şonuň içine üç sany garpyz çigidini oklaýaryn. Soň, ýer suwarylýar. Pylança wagt geçensoň, men ýekeme-ýekeme gämiklere aýlanyp çykýaryn. Mahmal gämijekler, başlaryny egişip gaty kesekdir, gumuň arasynda dürteripjik çykypdyr. Atam maňa tohumlar bilen dost bolmagy çagalykdan öwreden bir gowy zat... Çagalygymdaky gämikler asyl: „Men ösjek, ösjek, boý aljak“ diýen eken. Şol gämikler beýik Gudrata şeýdip özelenensoň, olaryň öňünde hiç zat durup bilmändir. Daşam, kesegem, gumam darka-darka ýarylyp, olara ýol beripdirler. Asyl, her bir tohum „Ösjek“ diýýän eken. Ýeri, şular ýaljak, juda kinniwanja tohum beýik Gudraty arka tutunyp, gämik bolup çykyp bilýän bolsalar, men – ynsan näme üçin beýle garaňky pikirlerden başymy alyp çykmaly dälmişim? Belki-de, men çyn ýürekden: „Men ösjek“ diýip beýik Gudrata ýalbarýan däldirin. Hawa, şeýledir. Şonuň üçinem, meniň ýolumy garaldaýan pikirler daşymy gallap dur. Olar maňa otly nazarlaryny dikip, gözlerinde oky bolsa urjak. Adam gör nähili ejiz mahluk. Ol öz döreden ýaragynyň haçanam bolsa bir gün özüne çeneljegini bilenok. Meniň ýasan ýaragymam – pikirlerimem bu gün meniň püçegimi çykarjak bolup durlar. Elbetde, bu zatlar ynsan ömrüniň belli etaplarynda bolup geçýän ruhy hadysalar bolmagam ahmal. Ýöne, ynsan şu etapdan ruhy şikesleri alman geçip bilmelidir. Esasy zat, dilegdir. „Ösjek, ösjek, ösdür...“ diýip bilmekdir. Dileg bilen ruhumyzy ýugurmagy başarsak, onda kesegiň arasynda böwsüp çykarys we ýagty jahana – bagtly durmuşa ulaşarys. Şäheriň üstüne çökýän ümürler ýaly, biderek pikirlerem meniň üstüme zol-zol çökýär. Emma, ümüriň dagaýşy ýaly, olam dagap gidýär. Şolardan gorkmaly däl. Olara kän ähmiýedem bermeli däl. Men bulary näme üçin ýazanymam bilemok. Belki-de, öz-özüme öwüt bermek üçin aýdandyryn. Gara pikirlerimi beýnimden hemişelik öçrüp aýrar diýen umyt bilen, kompýuteriň klawiaturasynyň üsti bilen hata geçirlen ak pikirlerimi gaýta-gaýta okadym. Umyt! Umytlarym...