söýgi näme?” diýip soradym taldan. ol diýdi: “söýgimi gidirip goldan, örtenip, miwesiz galdym men, guzym. indi miwäm ýok-da, boýum bar uzyn”. “söýgi näme?” diýip soradym hozdan. hoz diýdi: “ýeňilip bir ajap gyzdan, gabygym gatady, çürüşdi maňzym. ondan beýlesinem özüň bil, oglum!” “söýgi näme?” diýdim bi gara garga. ol diýdi: “sataşyp yşk diýen ugra, garalyp galdym men: bişirdi hazan. edil pamyk ýaly ak guşdum ozal”. “söýgi näme?” diýip ýüzlendim serçä. ol diýdi: “entedip gijeden gijä, agrammy mysgala getirdi yşlym. men ozal dünýäde iň uly guşdum”. “söýgi näme?” diýdim zynjyrly dälä. (pikirini bilmek aýyp zat däl-ä!) däli jogap berdi elhenç ses bilen: “men, men, men… ynha, söýgi men!..” “söýgi näme?” diýdim bir ajap gyza. ol iki elini uzatdy yza, diýdi: “söýgi meniň edebim, haýam. ýogsa şol ýigidi guçardym eýýäm!” “söýgi näme?” diýdim şahyra garap. şahyr bir ýylgyrdy kellesin yrap. diýdi: “sorag bar-da, jogap ýok yşka, jogap bir başgadyr, söýgi bir başga!”