Her gezek men saña "seni söýýän!" diýemde, sen "hany aýt, söýgi näme?" diýen soragy berýärsiñ, "nädip söýýäniñi dü$ündir-dä!" diýýärsiñ. Men seniñ bu sowalyña kän wagt jogap gözledim. Dürli kitaplary okap gördüm. Deñ-du$laryma sorag berip gördüm. Ýa$y menden has ulurak adamlardan hem sorap gördüm. Hat-da, filosofiýadan, psihologiýadan sapak berýän mugallymlardan hem maýyny tapyp soradym. Emma geñ galmaly, men söýgi hakda hiç ýerden-de, hiç kimden-de özümi kanagatlandyrýan jogaby alyp bilmedim. $onuñ üçinem, men bu sowala anyk jogaby diñe y$kdan ýaña ot bolup ýanýan ýüregimden gözlemekligi makul bildim. $eýdibem Ýüregime diñ saldym. Ol ýerde bolsa diñe sen, sen, sen... Men hemme ýerde jübi telefonumy ýanymdan aýyrmaýandygymy, hat-da, ýatamda-da ba$ujumda goýup ýatýandygymy bilseñ, gülmegiñem mümkin. Sebäbi, men sen jañ edeñde, e$itmän galaryn öýdüp gorkýan. Belki, $undan soñ, sen meñ nähili söýýändigime dü$ünersiñ! Men seni söýýän, gülüm! söýýän!