Bolýa,
razymy sen unudan dünýäň
Söýgüsine özge eýýe çykarna?!
Küýsemezmiň meni islän arzuwyň
Dideleňden gözýaş bolup çykanda?!
Gabanmazmyň meni özge gujaklap,
Düýşleriňe talaň salsa sähelçe?!
Içki dünýäň titremezmi gök kimin,
Arman çekip oýanmazmyň säherde?!

Unutdyňmy ýa unudan bolýamyň,
Ýeň astyndan bakaňokmy gelerme?!
Sen üýtgediň, men üýtgedim, kim biler,
Näme berdi bize ykbal deregne?!
Meni undyp gazandyňmy ýeke zat,
Pozuldymy düýnki ýazylan adym?!
Sen bu gün üýtgeşik gürleýän bolduň,
Mensizlik dälmidi ýigrenýän zadyň?!

Bolýa,
razymy sen gülemde sensiz
Ýa aglasam ynjamazmy gursagyň?!
Ýeller saňa ýetirmezmi ahymy,
Çaga deýin gözýaş döken pursadym?!
Ýyllar ötüp, özge ýigit keşbinde
Söýgi perişdesi sorasa halyň,
Sen şol gün diýmezmiň sessiz pyşyrdap:
„Bir şahyr oglanda gidipdi janym...“

Pozmarynam, garalaman adyňy,
Sen mensiz çydasaň, menem çydaryn.


Allanur ÇARYÝEW