Bir kadın varmış. Çok güzel, İffetli, namuslu, yolunda bir kadın!... Kimsesi yokmuş bu kadının.Kimseyle evlenmemiş. Ne var ki aynı yerde yaşayan namus düşkünü biri de bu kadına göz koymuş. "Bu kadından muradımı alacağım" diyerek söylenirmiş. Kadın; kimsesiz ve aynı zaman da fakirmiş. Evi tehlikelere karşı korumalı değilmiş. Adam da bunu fırsat bilip " nasıl olsa ben seni kolay elde ederim" düşüncesine sahipmiş. Akşam olmuş; adam, kadının evinin önüne gelmiş. Birde ne görsün! Her yer sanki kale duvarlarıyla çevrilmiş. Saşırmış, "nasıl olur" demiş.Amacına ulaşamadan evine geri dönmüş. Ertesi gün gündüz gitmiş. ev yine korunmasız halde. Şaşırmış! Bir gece, ikinci gece...derken neredeyse her gece uğrak yeri olmuş. Ama gördüğü manzara hiç değişmemiş. Bir gün "Nihayet" demiş. Çünkü karşısında kaleden duvarlar yokmuş. Kapıyı açıp kadının uyuduğu odaya gelmiş. Kadın o kadar güzel uyuyormuş ki Kıyamamış uyandırmaya. Oradan uzaklaşmış. Ertesi gün merakından duramamış ve kadının yanına delerek sormuş" Ben nicedir senin yolunu gözlüyorum. Niyetim bu... Ama ne zaman gelsem kapı duvar oluyor ve sana bir türlü ulaşamıyordum. Ama dün gece kapın açıktı ve ben içeri girdim. Seni uyandırmaya kıyamadım." der. Bunları dinleyen kadın şöyle cevap verir; Ben her gece uyumadan önce 9 kez AYET EL KÜRSİ'yi okurum ve öyle uyurum. Ama dün gece okadar çok yorgundum ki AYET EL KÜRSİ'yi okumadan uyuyup kalmışım. Sen de bu yüzden içeri girmişsin" der.