Чагалар дурмушумызыӊ гүлүдир, безегидир. Чаганыӊ шахсыетинин долы ве сазлашыкды өсмеги учин машгала гуршавында, багтыярлык, сөйги ве дүшүнишмек ягдайында өсмеги зерур. «Эдепли яшамагы эндик эдинсеӊ өмрүӊ сапалы гечер» диен сетирлер ынсаныӊ эдеби, тертиби, халка якымлы хәсиетлери онуӊ өнүп-өсен, тербие алан, гөзуни ачып гөрен оҗагындан, шол оҗакда яшаян ынсанлардан, эне-атасындан гайдыпдыр. Эдеп-тербие меселеси түркменлерде әхли дөвурлерде-де үнс меркезинде болупдур. Горкут ата чага тербиеси барада: «Гыз энеден горелде алмаса, сачак язмаз, огул атадан тербие алмаса, өвүт алмаз» дийипдир. Шундан хем гөршүмиз ялы, педерлеримиз перзентлерини шейле рухда тербиеләпдирлер. Оларыӊ рухы дүнйәсиниӊ байлыгы билен несиллериӊ калбына гуян эдеп-тербиеси, арзув-ислеглери шинеләпдир, гүлләпдир. Энесинден нусга алан гызлар, ата кесбине мынасып огуллар кемала гелипдир. Нетиҗе-де эне тербиеси, ата пенди эсасында вепадарлыгыӊ нусгасы болан гелинлер, ар-намысды огуллар дөрәпдир. Түркмен халкыныӊ өзболушлы тербие мекдеби хем шу йөрелгелерден башланяр. Халкымыз бу йөрелгелери тәмизлиги маны-мазмуны билен гелҗекки несиллере етирйәр. Кәмил эдеп-тербие халкымызыӊ, миллилигимизиӊ гөзбашы болуп дуряр. Ата-бабаларымыз хем несил тербиесине хемише айратын үнс берип гелипдир. Чүнки әхли зат тербиеден башланяр. Бу барада ил арасында накыллыр, аталар сөзи, хекаялар, роваятлар, тымсаллар нәче дийсеӊ бар.