- Kaka, aý kaka! Düýn gyzar ikindinler gelýärkäm, ýolda ýüküm agdy. Hiç urubam bilmedim. Görsem, gaýraky hataryň aşak başyndaky garaýagyz ýaşulynyň ogly gelýär. Emma bagrymy ýaryplar ýalbarsamam, ol ýükümi uruşmady. Onsoň oňa: “Sen asyl beýle ekeniň-ow. Gör, bakaly, biriňize dereserlik sataşaýsa, dädemi (Lukman hekimi) gapyňyzdan garatman” diýdim welin, yzyna gaňrylyp: “Ataňa aýdaý: günde bir, hepdede bir, aýda bir, hepdede bir” diýdi-de, ugruna gidiberdi.
- Oh-ho-how! Onuň ýaly bolsa, ol adamlar seň ataňa myzahar bolup durmaz. Çünki olar, gün-ä göwnejaý edip ýyly yssydan doýýar. Hepde-de bir ýola-da ilki göwrümini giňedip, soňra suwa düşünýär. Aýda bir öwrä-de, kellebaşaýak çorbasyndan gähneýşine, ýylda bir saparam ýa balykdan doýar, ýa-da gan aldyrar. Ana, onsoň öz-özlerini seýisläp ýören ol adamlar seň ataňa kän bir ýüzem saraldaýmaz.